دزد و قاضی

دزد و قاضی پروین -شباهت قاضی ان زمان با قاضی دادگاه های امروز

برد دزدی را سوی قاضی عسس -- خلق بسیاری روان از پیش و پس

گفت قاضی کاین خطاکاری چه بود-- دزد گفت از مردم آزاری چه سود

گفت، بدکردار را بد کیفر است -- گفت، بد کار از منافق بهتر است

گفت، هان بر گوی شغل خویشتن-- گفت، هستم همچو قاضی راهزن

گفت، آن زرها که بردستی کجاست -- گفت، در همیان تلبیس شماست

گفت، آن لعل بدخشانی چه شد -- گفت، میدانیم و میدانی چه شد

گفت، پیش کیست آن روشن نگین-- گفت، بیرون آر دست از آستین

دزدی پنهان و پیدا، کار تست -- مال دزدی، جمله در انبار تست

تو قلم بر حکم داور میبری-- من ز دیوار و تو از در میبری

حد بگردن داری و حد میزنی -- گر یکی باید زدن، صد میزنی

میزنم گر من ره خلق، ای رفیق-- در ره شرعی تو قطاع الطریق

می‌برم من جامه‌ی درویش عور -- تو ربا و رشوه میگیری بزور

دست من بستی برای یک گلیم-- خود گرفتی خانه از دست یتیم

من ربودم موزه و طشت و نمد-- تو سیهدل مدرک و حکم و سند

دزد جاهل، گر یکی ابریق برد-- دزد عارف، دفتر تحقیق برد

دیده‌های عقل، گر بینا شوند خود فروشان زودتر رسوا شوند

دزد زر بستند و دزد دین رهید-- شحنه ما را دید و قاضی را ندید

من براه خود ندیدم چاه را -- تو بدیدی، کج نکردی راه را

میزدی خود، پشت پا بر راستی -- راستی از دیگران میخواستی

دیگر ای گندم نمای جو فروش -- با ردای عجب، عیب خود مپوش

سبزم و با سبز ها دست میدهم-جای قاضی را به خود پس میدهم

(بیت اخراضافه شده جز شعر نیست)